Ik sta te kijken naar de nieuwe legeflesseninleverautomaat bij Albert Heijn. Aangezien ik meer uit karton dan uit glas of plastic drink is dit voor mij een tamelijk onbekend fenomeen. Aarzelend duw ik de 1e fles in een gat. Ik hoor wat gekraak en gekreuzel, en de fles blijft liggen.
Dat is toch niet de bedoeling? Naast mij staat een meisje van een jaar of 8. Zij kijkt het even aan en steekt haar hand in het gat. Zij duwt en trekt een keer aan de fles, en jawel, hij ploft ergens in het donker achter het gat. Ik duw er de andere 4 flessen achteraan, en er komt een bonnetje uit van € 1,25. Joepie! Na mij is het meisje aan de beurt. Terwijl ik sta te treuzelen met mijn bonnetje roept zij blij: 'ik heb € 4,00!'
Ik vraag of zij dit zelf mag houden. 'Nee, dat geef ik aan mijn moeder, want zij kan dan voor mij een bureautje kopen.'
'Zo, krijg jij al een bureautje?'
'Ja, ik ga naar groep 4, en dan krijg je huiswerk.'
Ik denk bij mezelf, ochèrrum, ze is pas 7, en nu al huiswerk! Maar zij vindt het natuurlijk helemaal geweldig.
Ik zeg: 'dan ga je zeker naar Ikea?'
'Ja, ik had het vorig jaar al gezien, maar nu gaan we het echt kopen. Het is heel mooi, en er zitten allemaal laatjes in en nog een extra kastje er bovenop.'
'Wordt je kamertje dan helemaal veranderd?'
'Ja, mamma gaat de kamer ook nog schilderen!
Ze glundert.
Bij de kassa zie ik haar en haar moeder staan. Zij blij, haar moeder chagrijnig.